بریس های مدرن در شکل و اندازه های مختلفی موجود می باشند، بنابراین می توانید از داشتن گزینه های دیگری جز بریس های فلزی لذت ببرید. انواع بریس ها مدام در حال پیشرفته شدن هستند به طوری که برخی از این بریس ها بسیار مخفی بوده و نمی توان آنها را به آسانی تشخیص داد (مگر اینکه آیینه دستی همراهتان باشد).

 بریس های سنتی فلزی

این نوع از انواع بریس ها شامل سیم ها و براکت های فلزی هستند که بیشتر مردم با شنیدن نام ارتودنسی، نوع فلزی آن را تصور می کنند. این بریس ها شایع ترین نوع بریس ارتودنسی هستند و نسبت به قبل بسیار آسان تر شده اند. بریس های فلزی سنتی از استیل رنگ ثابت ساخته شده اند و با وجود این بریس ها، کودکان حق انتخاب کش های رنگی(که به آنها الاستیک گفته می شود) را نیز دارند تا لبخندی جالب تر، روشن تر و خاص تری داشته باشند. با این حال امروزه این براکت ها نسبت به گذشته کمتر قابل تشخیص بوده و کوچکتر از آنچه بزرگسالان از زمان کودکی خود به یاد دارند، ساخته می شوند. همچنین سیم های ارتودنسی مدرن با گرمای بدن فعال می شوند تا روند جا به جایی دندان نسبت به گذشته کمتر دردآور بوده و با سرعت بیشتری انجام شود.

• مزایای بریس فلزی: گزینه ای مقرون به صرفه می باشد. علاوه بر این وجود کش های ارتودنسی می تواند برای کودکان جالب و سرگرم کننده و خاص باشد.
• معایب بریس فلزی: این بریس از دیگر انواع بریس مشخص تر و برجسته تر می باشد.

بریس های شفاف سرامیکی

بریس های سرامیکی یکی از انواع بریس ها هستند که به دلیل ساخته شدن از مواد شفاف، کمتر از بریس های فلزی قابل مشاهده هستند به همین دلیل بیشتر جوانان و بزرگسالانی که بابت ظاهر ارتودنسی خود نگرانند، از بریس های سرامیکی استفاده می کنند. با این حال این بریس ها به علت بزرگتر و شکننده تر بودن نسبت به بریس های فلزی نیازمند رسیدگی بیشتر به بهداشت دهان و دندان می باشند. از این رو بیشتر در دندان های جلویی فک بالا استفاده می شوند.

مزایای بریس های سرامیکی: کمتر از بریس های فلزی (که دارای براکت های فلزی می باشند) در دهان مشخص هستند. دندان را بسیار سریع تر از الاینر های شفاف و متحرک جا به جا می کنند.

معایب بریس های سرامیکی: گران تر از بریس های فلزی هستند. در صورتی که بیمار زمان کافی برای تمیز کردن و رسیدگی درست به براکت های شفاف یا به رنگ دندان نداشته باشد، این براکت ها به راحتی قابل لکه دار شدن می باشند.

بریس های لینگوال (پشت دندانی)

اساسا بریس های لینگوال دقیقا مانند بریس های فلزی هستند با این تفاوت که به جای جلوی فک، در پشت فک نصب می شوند و دارای مزایای بسیاری هستند. این بریس ها می توانند به اندازه ی  بریس های سنتی (چه فلزی چه سرامیکی) مفید باشد اما از بیرون دهان قابل تشخیص نیستند. با وجود اینکه این بریس ها ممکن است با باز شدن دهان بیمار دیده شوند، اما نسبت به براکت ها و سیم های ارتودنسی که در جلوی دندان نصب می شوند کمتر جلب توجه می کنند.

مزایای بریس های لینگوال: از خارج دهان قابل مشاهده نیستند.

معایب بریس های لینگوال: نسبت به بریس های دیگر گران تر بوده و برای مشکلات جدی موثر نمی باشند. رسیدگی به بهداشت دهان و دندان و تمیز کردن آن دشوار است. در ابتدای قرارگیری بسیار آزاردهنده تر از سایر انواع بریس ها می باشند. تنظیم کردن آنها بسیار دشوار است و طول درمان با آنها نسبت به بریس های سنتی زمان بیشتری می برد.

ارتودنسی نامرئی (اینویزیلاین)

سیستم بریس های نامرئی به این گونه است که از لایه های پلاستیکی شفاف و متحرک استفاده می کند تا به راحتی و به صورت تدریجی بدون استفاده از براکت های فلزی یا سیم های ارتودنسی، دندان ها را صاف و مرتب کند. بر خلاف بریس های سنتی که نیازمند سفت شدن مداوم سیم های ارتودنسی هستند، بریس های نامرئی هر ۲ هفته یکبار نیازمند تعویض شدن و ساخت الاینری جدید می باشند. هر الاینر به صورت سفارشی و با محاسبات دقیق ساخته می شود تا به تدریج  دندان را به جایگاه صحیح خود منتقل کند.

نگهداری از بریس های نامرئی آسان تر از بریس های فلزی می باشد. این صفحات پلاستیکی باید هنگام خوردن و آشامیدن هر چیزی جز آب از دهان خارج شوند به همین دلیل هیچ محدودیت غذایی برای این بریس ها وجود ندارد. از آنجایی که در بریس های نامرئی هیچ براکت یا سیم ارتودنسی وجود ندارد، به راحتی می توان بهداشت دهان و دندان را رعایت کرد. با این حال برای نتیجه گیری بهتر، بیمار موظف است روزانه ۲۰ تا ۲۲ ساعت در طول دوره ی درمان این بریس ها را روی دندان های خود قرار دهد. به همین دلیل استفاده از بریس های نامرئی در بین جوانان و بزرگسالان بسیار شایع است. البته این نوع از انواع بریس ها بهترین گزینه برای مشکلات ارتودنسی جدی و پیچیده نیستند اما برای افرادی که نگران ظاهر و جایگاه اجتماعی خود هستند گزینه ای ایده آل محسوب می شوند.

مزایای بریس های نامرئی: تقریبا غیر قابل تشخیص هستند. عدم وجود فلزات و خراشیدگی های حاصل از آن. فاقد هیچگونه محدودیت غذایی در طول دوره درمان. مسواک زدن و استفاده از نخ دندان نسبت به بریس های دیگر کمتر عذاب آور بوده و رعایت بهداشت دهان و دندان آسان تر می باشد.

معایب بریس های نامرئی: گزینه ای گران به حساب می آید. برای درمان مشکلات جدی و پیچیده ی ارتودنسی مناسب نمی باشد. این گزینه تنها برای جوانان و بزرگسالان است و برای کودکان موجود نمی باشد. طول مدت درمان ممکن است طولانی تر از دوره ی سایر بریس ها شود. صفحات پلاستیکی ممکن است گم شوند و ساخت دوباره آنها بسیار هزینه بر است.

بریس های خود تنظیم (دیمون)

سیستم بریس های خود تنظیم یا دیمون نیز مانند بریس های سنتی (سرامیکی یا فلزی) از براکت ها و سیم های ارتودنسی استفاده می کند. امروزه بیشتر ارتودنتیست ها از بریس های دیمون استفاده می کنند اما ممکن است هنوز دندانپزشکانی باشند که سیستم بریس های سنتی را ترجیح دهند. این نوع بریس ها به جای کش های ارتودنسی از براکت هایی استفاده می کنند که سیستمی مانند گیره یا دَر دارند و سیم ارتودنسی(آرچ وایر) را نگه می دارند. این بریس ها از سایر بریس ها کمتر دردناک بوده و ذرات غذا کمتر در آنها گیر می کند. همچنین با وجود بریس های دیمون تعداد جلسات ملاقات بیمار با دندانپزشک کمتر خواهد شد.

بریس های خود تنظیم در انواع سرامیکی و فلزی موجودند اما ممکن است گزینه ی مناسبی برای همه ی بیماران نباشند. در حالی که این بریس ها طول درمان را کاهش می دهند اما ممکن است تمام عملکرد های مورد نیاز بیمار برای داشتن یک ارتودنسی موفق را نداشته باشند.

مزایای بریس های خود تنظیم: به دلیل استفاده از گیره ها به جای کش های ارتودنسی تولید ماده ی پلاک در اطراف براکت ها کاهش می یابد. از این رو نسبت به بریس های سنتی:

• آسان تر تمیز می شوند
• باعث جا به جایی سریع تر دندان می شوند.
• به دلیل وجود گیره ها به جای کش های ارتودنسی، نیازمند تنظیمات کمتری هستند.
• راحت تر می باشند
• کمتر مشخص می شوند.

معایب بریس های خود تنظیم: برخی احساس می کنند که بریس های دیمون برجسته تر هستند زیرا با کش های ارتودنسی پوشیده نشده اند.

نحوه نگهداری از انواع بریس ها و دندان ها پس از اتمام دوره ارتودنسی

پس از خارج کردن بریس ها، دندان ها کاملا تمیز می شوند. ارتودنتیست (متخصص ارتودنسی) ممکن است چند نمونه دیگر از فک بگیرد و از دندان ها عکس برداری کند تا مطمئن شود که دندان عقل جدیدی در نیامده است و بریس، دندان ها را به درستی جا به جا کرده است. در صورتی که دندان عقل پس از خارج کردن بریس ها شروع به درآمدن کند، دندانپزشک یا ارتودنتیست ممکن است توصیه کند که برای جلوگیری از نامرتبی دوباره ی دندان ها، دندان عقل هر چه سریع تر کشیده شود.

ارتودنتیست همچنین ریتینری برایتان می سازد. ریتینر نوعی بریس متحرک یا ثابت است که به صورت سفارشی ساخته می شود؛ تا پس از خارج سازی بریس های اصلی، به دندان در حفظ جایگاه جدید خود کمک کند. همچنین از ریتینر ها برای درمان مشکلات جرئی و کوچک در ارتودنسی استفاده می شود. استفاده از ریتینر بخش مهمی از مراقبت های پس از ارتودنسی است. ریتینر ها معمولا از لاستیک یا پلاستیک های شفاف ساخته شده اند که سیم های فلزی آن سطح خارجی دندان را می پوشانند و باید در طول ۶ ماه اول پس از ارتودنسی همیشه در دهان قرار داشته باشند و پس از این دوره تنها در هنگام خواب استفاده شوند.

البته زمان استفاده از ریتینر ها در بیماران متفاوت است. دلیل استفاده از ریتنر آن است که حتی اگر بریس های ارتودنسی با موفقیت دندان ها را صاف و جا به جا کرده باشند، آنها هنوز کاملا سر جای جدیدشان مستقر نشده اند و تا زمانی که استخوان ها، لثه ها و ماهیچه ها به طور کامل به این تغییرات عادت کنند باید از ریتینر ها استفاده کرد. حتی با گذشت زمان بسیار زیاد، دندان ها هنوز هم می توانند مستعد جا به جایی باشند.